مبارک که سی سال بساط تفرعن بر پا کرده بود، رفت، او در سالگرد سقوط دیکتاتور ایران سقوط کرد، اوکه میزبان شاه بود از سرنوشت شاه عبرت نگرفت، او گمان می کرد همین که ظاهر سلطنت را با انتخابات تشریفاتی و رای تقلبی بیاراید، مردم را فریب داده و ماندگار است، اما او همه شئون سلطنت و پادشاهی را یدک می کشید، رای او و حرف اوحاکم مطلق بود، کسی جرات نداشت سخن او را نقد کند، کسی را یارای ابراز نظر در محضر فرعون نبود، او عقل کل بود و همه تابع امر سلطان! اطرافیان با مدح و ثنا و نعت و دعا و دستبوسی و پابوسی او را فریفتند، او زمانی صدای ملت را شنید که دیر شده بود، دیر !.
او نیز همه معترضان را مغرض و وابسته به بیگانه می خواند، همه آزادگان را در بند می کرد، او نیز فکر می کرد با سرکوب همه چیز تمام می شود، اما نشد! این زدن و کشتن و دربند کردن عقده ای شد که چون سر باز کرد دودمانش را به باد داد، دیکتاتورها بدبخت‌ترین نوع بشرند( نگفتم انسان که از انسانیت بویی نبرده اند) هیچ کجا جایی ندارند، مگر محمدرضا نبود، صدام هم راه به جایی نداشت، بن علی هم میزبان را به دردسر انداخت، میزبان هم خواهد رفت.
مبارک رفت، همانطور که شاه رفت و صدام رفت، همانگونه که بن علی رفت و این شتری است که در خانه هر دیکتاتوری می خوابد، موج بیداری در خاور میانه و کشورهای اسلامی در حال رشد است، دیگر دوران حکومت‌های توتالیتر وتمامیت خواه تمام شده است، فرقی نمی کند که حاکم امیر باشد یا سلطان یا ملک یا شیخ یا به ظاهررئیس جمهور!
هر حکومتی که متکی به آرای واقعی مردم نباشد رفتنی است، خدعه و فریب و نیرنگ در دنیای اطلاع رسانی امروز دوام ندارد، امروز چیزی از نظر مردم نهان نمی ماند، مردم تا خلوت حاکمان نفوذ پیدا می کنند، وای به روزی که پرده برافتد و مردم واقعیت حاکمان ظلم و جور را ببینند!
این پیروزی را به همه آزادگان جهان بخصوص ملت مصر و ایران تبریک می گویم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر