ویژۀ سنى نيوز: مجاهد نستوه مولانا محمد مراد بارکزهی در 21 بهمن مصادف با 6 ربیع الأول 1432 هـ وفات کردند.
ایشان فرزند ارشد صوفی دوست محمد هستند که در اوائل انقلاب یکی از رهبران عمده اهل سنت مناطق سراوان بودند. صوفی دوست محمد پس از پیروزی انقلاب مدتهای مدیدی را در زندان و تبعید سپری کردند، و مؤلفاتش ضبط شده، نهایتا چون همراه و همسنگرشان مولوی شهداد سرجوئی توسط سربازان نظام مسموم، و به شهادت رسیدند.
مولوی مراد نیز پس از شهادت پدر از سوی نظام بشدت زیر فشار قرار گرفت و مجبور شد مدتی به پاکستان هجرت کند.
تمامی حرکات ایشان در کراچی نیز زیر نظر نظام بود و از هر گونه فعالیت سیاسی و دعوتی محروم بودند.
پس از ترور مولوی عبدالملک ملازاده سخنگوی اهل سنت در خارج و همراهشان مولوی عبدالناصر جمشیدزهی توسط نظام ایران در کراچی، و هجرت مولانا دیدگاه و مولانا عبدالرحمن اله وردی و مولانا محی الدین خراسانی و شیخ ملازاده به خارج از کشور، نظام خواست افراد خارج از کشور را به داخل دعوت کرده آنها را زیر نظر مستقیم خود درآورد.
طی یک سیاست دروغین با افراد روشنفکر اهل سنت در خارج تماس گرفته شد، و با وعده‌های سر خرمن و عفو عمومی و ساختار میهنی آزاد در زمان دولت خاتمی که برای بازی این نقش روی کار آمده بود، همه افراد مذکور من جمله دکتر حبیب ضیایی استاد دانشگاه بین المللی اسلامی پاکستان، البته منهای شیخ ملازاده که زیر بار نرفت به داخل کشور کشانده شدند.
پس از آمدن این افراد به داخل کشور، نظام آنها را از حرکت واداشته زیر نظر قرار داد.
مولانا محمد مراد بارکزهی با وجود فشارهای سازمان اطلاعات و اذیت و آزارهای پی‌در پی، به عنوان معاون مدرسه دینی اشاعت التوحید سراوان مشغول به خدمت شد، تا اینکه در حالتی بسیار مشبوه به دیدار حق شتافت. خانواده و نزدیکان ایشان نظام را در مسمویت ایشان متهم می‌کنند.
روحش شاد و یادش گرامی بادا!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر